De begroting geeft de beleidsmatige en budgettaire kaders aan voor het komende jaar 2020 en een doorkijk naar de drie volgende jaren. Deze wordt opgesteld binnen de richtinggevende kaders zoals door de raad zijn aangegeven in de Perspectiefnota 2020 t/m 2023.

Deze kaders zijn nader uitgewerkt in concrete doelstellingen, prestaties en daaraan gekoppelde budgetten. Waar mogelijk zijn indicatoren toegevoegd om achteraf de realisatie van het beleid en de geleverde prestaties te kunnen toetsen. Daarnaast bevat de begroting ook paragrafen over diverse programma-overstijgende onderwerpen en een financieel meerjarenperspectief.

Ook nieuwe autonome ontwikkelingen, die zich hebben voorgedaan na publicatie van de perspectiefnota, zijn meegenomen in de begroting. De financiële kaders staan toegelicht in het hoofdstuk 'Uitgangspunten voor de begroting'.

De kosten van de gemeente nemen sneller toe dan de compensatie van het Rijk in de Algemene uitkering. Dit betreft met name de stijgende kosten voor het Sociaal domein, maar ook de algemene ontwikkeling van indexering van contracten en personeelskosten.  

Velsen verwacht dat het Rijk deze ontwikkelingen, die landelijk zichtbaar zijn, oppakt en gemeenten compenseert voor met name de stijgende kosten van het Sociaal domein. Op deze wijze worden gemeenten in staat gesteld om de taken op een kwalitatief goed niveau uit te voeren, zonder verschraling of flinke verhoging van de lokale lasten.

Ondanks deze financiële tegenwind presenteert Velsen een sluitende begroting. Het meerjarenperspectief fluctueert en vraagt voor het jaar 2020 een aanvulling uit de Algemene reserve van € 3.129.000. Voor de jaren 2023 en verder is het financieel perspectief sluitend.

De ratio van het weerstandsvermogen in deze begroting is 1,7 en blijft daarmee boven de door de raad vereiste grens van 1,4. Een daling van de ratio ten opzichte van de Jaarstukken 2018 is in de Perspectiefnota aangekondigd. In deze begroting is het ratio verder gedaald doordat het risico voor de open einde regelingen is toegenomen. Deels door de stijgende kosten van de Wmo en Jeugdhulp en de onzekerheid over de verwachte aanvullende inkomsten van het Rijk om deze kostenstijging deels te compenseren.

De woonlasten bestaan uit: OZB, afvalstoffenheffing en rioolheffing. Voor de afvalstoffen- en rioolheffing is het uitgangspunt dat deze tarieven 100% kostendekkend zijn. Daarnaast wordt voor alle tarieven een inflatiepercentage van 1,5 % gehanteerd, zoals besloten bij de Perspectiefnota 2020 t/m 2023.

De totale woonlasten nemen gemiddeld met € 10 per huishouden toe. Deze stijging is lager dan het effect van de toegerekende inflatie van 1,5% (€12).  Een hogere waarde ontwikkeling in 2019 dan het landelijk gemiddelde zorgt voor een extra toename van € 10 bij de OZB. Dit wordt voor € 12 gecompenseerd door een daling bij de riool- en afvalstoffenheffing.